O szkole   

Galeria zdjęć

HISTORIA POWSTANIA 
SZKOŁY PODSTAWOWEJ W ZALESIU

Myśl o budowie szkoły dla dzieci z Pustyn i Zalesia tkwiła u mieszkańców tych wsi od dawna. Pod koniec lat 40 powstała grupa inicjatywna, w skład której wchodzili między innymi z Zalesia: Józef Juszczyk Wojciech Jurczak, Stanisław Sieniawski, z Pustyn: Józef Jurczak, Jan Nowak, Michał Pojnar.

W związku z lokalizacją szkoły na terenie Zalesia inicjatywę organizacyjną przejęli mieszkańcy tej wsi. Powstał nowy komitet budowy w składzie:  Andrzej Kociuba , Władysław Zgrych, Wojciech Jurczak, Stanisław Sieniawski, Józef Sieniawski, Jan Janosz, Andrzej Urbanik, Józef Kokoszka,   Jan Lorenc, Stanisław Mendelowski, Józef Juszczyk. Przyśpieszenie prac  nastąpiło z chwilą objęcia funkcji przewodniczącego przez p. Józefa Juszczyka, który pełnił owocnie to stanowisko przez cały okres budowy szkoły. Szkołę  Podstawową w Zalesiu wybudowano z funduszy państwowych wspartych pracą i pieniędzmi mieszkańców.

Budynek szkoły w Zalesiu wzniesiono w latach 1954-1956. Dnia  5 lutego 1956r. nastąpiło uroczyste otwarcie szkoły w obecności licznie zgromadzonej ludności oraz wojewódzkich i  powiatowych władz administracji państwowej.

Szkoła została wybudowana jako nowoczesna, ładna architektonicznie, nawiązująca swoim wyglądem do polskich dworków, z możliwością jej rozbudowy. Wewnątrz szkoły mieściło się cztery duże sale lekcyjne, korytarz wyłożony woskowanym parkietem bukowym do dzisiaj pełniący rolę zastępczej sali gimnastycznej. Były też dwie małe szatnie, pokój nauczycielski łącznie z kancelarią kierownika. W podpiwniczeniu znajdowało się małe pomieszczenie na kuchnię, a przy nim sala przeznaczona na dożywianie, W obrębie szkoły znajdowały się sanitariaty i lokalny wodociąg zasilany z hydroforu. Ciekawostką może być to,  że na korytarzu mieściła się składana scena, a na zewnątrz szkoły w  zagłębieniu od strony lasu duży podwyższony taras. Został on zdemontowany w 1969 r. ( przywrócony w późniejszym czasie w nieco zmienionej postaci). Była też instalacja radiowęzłowa, do której podłączono tzw. "kołchoźnik". Na poddaszu znajdowały się mieszkania dla kierownika i  nauczycieli. Do szkoły należała hektarowa działka z małym domkiem przeznaczonym na podręczne narzędzia i materiały. W roku 1954 opracowano bardzo ciekawe plany zagospodarowania tej działki. Miały powstać boiska do gier zespołowych, bieżnia, skocznie, przestrzenie zielone do rekreacji. Szkoda, że zabrakło kolejnym gospodarzom zapału by to realizować. Po wykarczowaniu terenu przystąpiono do budowy boiska asfaltowego do gier zespołowych, bieżni i skoczni ( 1995r. ).

Mimo tych wielu zalet jakie posiadała Szkoła w Zalesiu, istniała jedna podstawowa wada - szkołę zaprojektowano jako czteroklasowa, a przyszło jej od początku pełnić funkcję siedmioklasowej, następnie ośmio i dziewięcio-klasowej (kiedy utworzono oddział "O"). Od pierwszych dni pracy nauka odbywała się na dwie zmiany. Taką szkołę otwarto 5 lutego 1956r.  W uroczystości otwarcia udział wzięli: rodzice, władze szkolne, kierownictwo i nauczyciele ze Szkoły Podstawowe w Krościenku Wyżnym i Targowiskach. Część artystyczną uświetniła orkiestra dziecięca ze Szkoły w Krościenku Wyżnym pod batutą kierownika szkoły Tadeusza Jaworskiego. Komitet zaprosił ks. Józefa Miezina, proboszcza z parafii Targowiska oraz ks. katechetę Jana Wajsa z Krościenka.

Nauka dla dzieci rozpoczęła się 9 lutego 1956r. jednak po paru dniach ,na krótki okres, została zawieszona  ze względu na duże mrozy.  Do szkoły uczęszczali uczniowie od klasy I do VI łącznie 120 osób (75 uczniów z Pustyn i 45 z Zalesia). Wiedzę do głowy wtłaczało im czterech nauczycieli: Zofia Pudło, Zofia Pyter, Edward Bis i kierowniczka szkoły Halina Domanasiewicz- młoda energiczna osoba, bardzo dobry organizator.

Od 1 września 1956r. kierownictwo obejmuje były kierownik Szkoły Podstawowej w Węglówce Jan Jaracz. Otrzymuje wykończone mieszkanie w  szkole. Zmienia się grono nauczycielskie. Z pierwszego zostaje tylko  Zofia Pudło, dołączają do niej Maria Skopińska, kier. Jan Jaracz i jego żona Maria Jaracz. Do października trwają prace związane z wykończeń budowanej szkoły.

20 października nastąpiło urzędowe oddanie szkoły.

 

HISTORIA ROZBUDOWY 
SZKOŁY PODSTAWOWEJ W ZALESIU

Starania o rozbudowę szkoły były od lat 70-tych, ale jakoś poczynania te nie padły na podatny grunt. Dopiero w 1985 roku z inicjatywy dyrektora szkoły Bronisława Kozioła, powołano Komitet Rozbudowy, przewodniczącym, został Edward Bis, skarbnikiem Franciszek Sieniawski. Zaczęto zbierać pieniądze, organizować zabawy. Wstępną dokumentację opracował mgr inż. Fryderyk Liput, ostateczną wersję budowy wykonał mgr inż. Krzanowski z Krosna. We wrześniu 1987 r. zmobilizowali się mieszkańcy i  wykonali poszerzenie mostka wjazdowego do szkoły oraz przywieźli materiały na fundamenty. 

Od 1 września 1992r. po odejściu na emeryturę dyr. Bronisława Kozioła, w  wyniku konkursu stanowisko to obejmuje mgr Kazimierz Jurczak, który wraz z  przewodniczącym Komitetu Rozbudowy mgr  Janem Omachlem zajmują się dalszymi pracami. Radami od strony budowlanej wspiera mgr inż.  Fryderyk Liput, który pełni społecznie funkcję inspektora nadzoru. Pod koniec września na krótko zostają przerwane prace na budowie w związku z brakiem pieniędzy. Dzięki zabiegom nowego dyrektora  budowę wsparło Kuratorium Oświaty w Krośnie kwotą 54 min zł. na budowę i 20 min zł. na remont w starej części szkoły. Firma kończy tynki wewnętrzne, obkładanie schodów, montaż parapetów i szklenie okien. Dzięki działaniom przewodniczącego rozbudowy jako radnego Gminy Korczyna pod koniec roku 1992 udaje się pozyskać 200 min zł. Zostają wyrównane zaległości. Na plac rozbudowy wchodzi firma by rozpocząć wykonanie CO.

Rok 1996 był rokiem jubileuszowym 40-lecia istnienia Szkoły Podstawowej  w Zalesiu. W ramach obchodów tego jubileuszu postanowiono dokonać poświęcenia szkoły. Uroczystego aktu dokonał dnia 14.06.1996r, Metropolita Archidiecezji Przemyskiej abp Józef Michalik w asyście ks. infułata Stanisława Zygarowicza - rodaka pochodzącego z Pustyń. Była to wielka radość dla całej społeczności szkolnej, mieszkańców wsi Zalesia i Pustyn.  Uroczystość rozpoczęło powitanie dyrektora szkoły mgr Kazimierza Jurczaka, który krótko przedstawił historię powstania szkoły i jej rozbudowę. Nawiązał do uroczystości jaka miała odbyć się w tym dniu, a mianowicie poświęcenia Kamienia Węgielnego w  nowobudowanym kościele w Pustynach. Następnie głos zabrał gospodarz Gminy Miejsce Piastowe wójt mgr inż. Jan Malinowski. Powitał ks. abp, zaakcentował rolę kościoła w pracy szkoły, z uznaniem odniósł się do prac jakie zostały wykonane. W ciepłych słowach do zebranych, głównie dzieci i młodzieży zwrócił się ks. arcybiskup. Była to swobodna rozmowa niosąca wiele treści wychowawczych, wypełniona troską o przyszłość Ojczyzny, kościoła i rodziny. Po wystąpieniach nastąpił uroczysty akt poświęcenia szkoły. W każdej klasie po wspólnej modlitwie i poświęceniu sali odbywała  się luźna rozmowa z uczniami i wychowawcą. Po zwiedzeniu szkoły nastąpiła część artystyczna, w której młodzież przedstawiła montaż słowno - muzyczny o charakterze patriotycznym, przygotowany pod okiem nauczycieli. Muzyczną część programu opracował mgr Wiesław Pyzia. Uroczystość zakończył wspólny obiad zaproszonych gości. W tym samym dniu odbyła się w Pustynach podniosła uroczystość poświęcenia kamienia węgielnego przez abp Józefa Michalika w budowanym kościele. 

W roku szkolnym 1996/97 dosprzętowiono szkołę, głównie zakupiono książki  do bibloteki, oraz sprzęt sportowo-rehabilitacyjny tworząc tzw. "siłownię".  Tym samym można było uatrakcyjnić lekcje w.f.  w okresie zimowym, co jest bardzo istotne przy braku sali  gimnastycznej.

Latem 1997r. rozpoczęto wykonanie solidnego ogrodzenia, które ma przetrwać kilkadziesiąt lat. W  tym samym roku trwa przygotowanie pracowni komputerowej, by z nowym rokiem szkolnym rozpocząć naukę informatyki. Większość zakupów materiałów jak i pomocy naukowych prowadzi się z  pieniędzy zaoszczędzonych z bieżącej działalności szkoły. 

Pilną potrzebą jest budowa sali gimnastycznej, która mogłaby służyć dzieciom szkolnym i społeczności obu wsi - Zalesia i Pustyn.